“Bizi daha iyi söğüşlemek için hazırlanan reklamları izleyip katıla katıla ağlayan, hislenen insanlarımız var; absürt bir film gibi. Toplum olarak sinirlerimiz laçka olmuş. Ve biz birbirimizi ezdikçe, savaştıkça, gelecekten umudumuzu kestikçe, her gün beşer onar öldükçe o markalar daha da çok kazanıyorlar. Kapitalizm toplumsal cinnetten besleniyor, kâr hesaplarını yaralı vicdanlarımız üzerinden yapıyor...”
Dün Derya yazmış. Ona kısa bir yorum yapayım derken iş çığırından çıktı. Buradan sesleneyim dedim. Diyordum ki:
