Vapurumuza binebilir miyiz?

Manzaradan Parçalar’daki "Boğaz’ın Gemileri" kısmını, sonra da "Ara Güler’in İstanbul’u" bölümünü yeni okumuşum. Vapurlar… Tek tek isimleri bilmek neye yarar? Otuz senedir bindiğim gemilerin birinin bile siluetinden ismini çıkaramadığıma çok fena hayıflanıyorum kendi kendime. Boğaz’a ve vapurlara kıyıdan bakmak ile vapurlardan İstanbul’a bakmak üzerinden, ne kadar da ortak duygulardan bahsediyor Pamuk! Tanıdık bir hisle kalkıyorum yerimden. İstanbul, onun içindeki hayatlarımız, adalar, martılar ve elbette vapurlar hakkında içiçe geçmiş düşüncelerim...


Sonrasında atıyoruz kendimizi evden dışarı. Koşarak yetişiyoruz vapura. Ver elini Kadıköy! Kadıköy memleketim sayılır ne de olsa, gençliğim orda geçti. O zamanlar Kadıköy’den Beşiktaş’a geçerdik daha çok. Şimdi yolculukların çoğu Beşiktaş’tan Kadıköy’e artık. O da fırsat oldukça, yolum düştükçe. Bu şehirde yaşayan, dolaşan pek çokları gibi, benim de çok hatıram vardır bu gemilerde. Özlerim. Bir yere gitmek için değil, sadece vapura binmek için bindiğim olur. Neler düşünmem, nelerin içinden yavaş yavaş akıp gitmem ki?Etrafımdakilerin yüzlerinde üç aşağı beş yukarı benzer bir bakış yakalarım. En sert mizaç bile onun seyrine kapılır diye inanırım.

***


Tesadüf bu ya, yine vapura binip eve döndüğüm bugünün sonunda Twitter’da takip ettiğim birinin bu blogu “retweet” etmiş olduğunu gördüm:


http://vapurumuzabinebilirmiyiz.blogspot.com/


Bu blog ile vapur saatlerinin, özellikle de Beşiktaş-Kadıköy hattının erken bitmesine isyan edip bir hareket başlatmış biri. Tebrik ederim, ne iyi yapmış!


***


Mesele şu bence: Kamu kuruluşu olmasalar da "kamu hizmeti" veren şirketler çok önemli bir noktayı atlıyorlar genelde. Her yaptıkları işi arz, talep gibi ölçütlerle değerlendirmek gibi bir hata yapıyorlar. Talepten kasıtları kâr. Üç kişi ya da yüz kişi, fark etmez, kaç kişi kullanırsa kullansın. O hizmetin, bu büyük büyük büyük şehirde, belki daha seyrek ama mutlaka daha geç saatlere kadar veriliyor olması gerekmez mi? Kamu hizmetinde kârlılık düşünülmeden mutlaka yapılması gereken bazı noktalar olduğu unutulmuş, şaşırmadık! Alışkınız biz.

Bu çok uzun zamandır beni düşündüren ve canımı çok sıkan bir konu. Çünkü şehirlerarası birçok sefer de, özellikle yazlıklar var diye bellenen yerleşim yerlerine, kış geldiğinde deniz ulaşımı bitiyor. Neden? Aynı sebepten: o kadar talep olmuyor! Böylece bir adaya karadan ulaşmanın yollarını da öğreniyor insan zaman içinde. Üç saat yerine on saatte, en dolambaçlı yoldan ve beş vesaitle! Oysa haftada bir de olsa muhakkak olmalı! Orada bir yerde insanlar yaşıyor. Oralara gitmek, oraları görmek isteyen birileri olmaz mı kış oldu diye? Orada yaşayanlar kalkıp gelmek istemezler mi hiç buralara? Ama yok, yazları hariç dokuz ay yok deniz ulaşımı.


İşte malum şarkının sözleri gibi, gitmesek de o köy bizim köyümüzdür. Bizim bu topraklardaki zihniyetimiz yazık ki budur.