Ille de mutluluk ve basari denen mevhumu alkislamak mi gerekir? Alkislamayip once bir supheyle bakinca adama sinizm kulbu takiyorlar. Bir nevi yukardan bakma, asagilama diyorlar yaptigima. Ya da daha basitinden mutsuzluga ya da tembellige ovgu dizdigim dusunuluyor. Oysa soylendigi gibi cok calismak ne mutlulugun ne de basarinin sirri, benim derdim bununla. Asil bugunku anlamiyla calismaktir, insani mutsuz eden. Bunu devamli kilan ise insanin magrur bir sekilde basariya ve mutluluga olan ilgisi degil de nedir?
Calismak ne zaman bir erdem oldu?
